Het lijkt zo vanzelfsprekend: dat je niet meer kunt lenen dan de waarde van je koopwoning. Het klinkt ook heel logisch als je het hardop zegt. Toch was dat jarenlang niet de normale gang van zaken. Fluitend liepen we de bank uit met een hypotheek die de waarde van de woning ruimschoots overtrof. Want als we de woning verkopen - zo dachten wij, de banken, de hypotheekverstrekkers en de makelaars - dan harken we makkelijk het geld binnen om de hypotheek af te kunnen lossen. De wondere wereld van de woningmarkt stond bol van de meevallers en verrassingen. Inmiddels weten we allemaal hoe het met de woningmarkt is afgelopen.
Daarom zegt de Sociaal-Economische Raad (SER): aanpakken, die maximale hypotheek! In woningmarktjargon spreken we dan over Loan To Value. Je kan ‘slechts’ een bedrag lenen, maximaal oplopend tot de marktwaarde van je koopwoning. Anders gezegd, de Loan To Value moet naar 100%. Door dit te doen ontstaat er volgens de SER weer een goede balans tussen de hoogte van hypotheken en de waarde van woningen.
Een balans die momenteel ver te zoeken is. Door de dalende huizenprijzen werd het onderpand voor hypotheken ook steeds minder waard, dat onderpand wordt tenslotte bepaald door de waarde van de woning. Doordat het onderpand minder waard wordt, kan je ook steeds minder lenen. Dit heeft weer tot gevolg dat de hypotheekrente stijgt waardoor het duurder wordt om een hypotheek af te sluiten. Een snowballeffect raast in volle vaart naar beneden.
Een eerste stap die we kunnen zetten om die sneeuwbal vaart te laten minderen, is dus door de Loan To Value naar beneden bij te stellen. Gelukkig heeft het kabinet dat ook tijdig ingezien en staat het plan inmiddels in de steigers om de Loan To Value vanaf 2013 tot 2018 geleidelijk te laten dalen van 105% naar 100%. Elk jaar snoept de regering 1% van de Loan To Value. Nu maar hopen dat de andere maatregelen voor de wondere woningmarkt net zo nuttig blijken te zijn.