Het zogenaamde ‘provisieverbod’ heeft betrekking op een maatregel van Minister De Jager van Financiën, welke in 2013 in gang werd gezet. Voorheen waren financieel adviseurs zoals hypotheekverstrekkers voor hun provisie afhankelijk van de productaanbieders. Zij kregen via hen uitbetaald voor het verleende advies. Het kon dus voor een financieel adviseur lonen om – tegen beter weten in - klanten een financieel product zoals een hypotheek aan te bevelen. Het provisieverbod wordt gewaarborgd door de AFM.
Omdat er op grote schaal advies werd verleend waarbij het welzijn van de klant niet op de eerste plaats stond is het provisiesysteem veranderd. Als klant betaalt u niet alleen rechtstreeks uw financieel adviseur; u ontvang ook een zogenaamd dienstverleningsdocument waarin de verleende diensten en het hiervoor gerekende bedrag vermeld staan.
Hieronder treft u een overzicht van veel gestelde vragen over het provisieverbod.
Voorheen was er sprake van betaalverkeer tussen de financieel adviseur en de aanbieder. Dit is nu niet meer van toepassing, waardoor de voorkeur voor een hypotheek van een bepaalde aanbieder niet langer beïnvloed wordt door het winstoogmerk van de financieel adviseur. De klant betaalt voortaan rechtstreeks voor het ontvangen advies en de afsluiting van het financiële product.
Ja, dit is wel het geval. Deze regel is eveneens in het leven geroepen om een ongewenste financiële prikkel weg te nemen voor financieel adviseurs. Wanneer adviseurs enkel uitbetaald zouden krijgen zodra de klant instemt met de aankoop, zou dit sommigen aanleiding kunnen geven om te pas en te onpas in te zetten op het verkopen van het product.
De AFM controleert de hoogte van de verzochte beloning niet vooraf. Er bestaat echter wel een relatief plafond voor de vergoeding die zij mogen vragen. Dit plafond wordt de kennelijke onredelijkheidsnorm genoemd. Kort gezegd is deze norm een set van regels waarmee wordt bepaald of een vergoeding niet onredelijk hoog is.